آنگاه امام حسین خطاب به زینب و دیگر خواهران و همسرش، که با صدای گریه ی زینب کبری جمع شده بودند، گفت: زینب! ام کلثوم! فاطمه! رباب! پس از مرگ من جامه ی خود را پاره نکنید. سیلی به صورت خود نزنید و سخنی که شایسته نباشد، بر زبان میاورید. نگاه رباب، همسر امام با نگاه او گره خورد. رباب نماد محبت و وفاداری بود. زنی شاعر و ادیب و قدردان نعمت وجود امام؛ و امام حسین نیز رباب و دخترش سکینه را بسیار دوست می داشت و در وصف آن دو سروده بود: به جانت سوگند! خانه ای را دوست رباب ,زینب ,امام ,امام حسین منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

بهار نقد برسی فروشگاه فایل های دانشجویی technologyinfo شهیده بی بی ملک ناروئی مرغ عشق های آرمین اجناس فوق العاده مستر تلگرام